Είμαι ο Dexter a.k.a Skylimoo και μου είπαν οι χούμανς του pet2u.gr ότι θα με φιλοξενούν. Εδώ λοιπόν, σε αυτήν τη στήλη, θα αφήνω τις τρίχες μου και θα κρατάω το ημερολόγιο μου, να με διαβάζουν όλοι οι τετράποδοι φίλοι που με ακολουθούν -αλλά και οι χούμανς τους – είστε όλοι ευπρόσδεκτοι, αρκεί να μη θελήσετε μπουκιά από το μπολ μου.
Το lockdown της άνοιξης
Στην αρχή λοιπόν, όταν έγινε το πρώτο lockdown την άνοιξη του 2020, δεν ήξερα αν πρέπει να χαρώ ή όχι. Έβλεπα τη χούμαν μου να στεναχωριέται και δεν άντεχα ‒ είχε τότε ακόμα στην κοιλιά της το ανθρωπάκι μας και δεν μπορούσα να καταλάβω ακριβώς τι της φταίει.
Μετά έβλεπα και τον σκυλοπατέρα να ξεφυσάει συνεχώς και έλεγα«δεν μπορεί, κάτι συμβαίνει!».
Μήπως αφανίστηκαν οι κροκέτες; Μήπως η Λούσι που παίζουμε μύτημύτη στο βουνό δεν είναι καλά; Μήπως έπαψαν να φτιάχνουν σουβλάκι με λιολιόγυρο και τους πήρε από κάτω;
Ω, μα τον Κέρβερο, και αυτές οι αηδίες που ξεκίνησαν να φοράνε στο πρόσωπό τους τι είναι; Μοιάζουν με αυτά που φορούσε η κυρία Γιατρός Κτηνίατρος όταν πήγα τότε και έπρεπε να κάνω επέμβαση ‒ ξουτ.
Δοκίμασα μια φορά και εγώ μια μάσκα, αλλά δεν χωρούσε η μουσουδίλα και μου τόνιζε τα αυτιά, χάλια.
Και μετά, μόλις πέρασαν μια-δυο μέρες, το λάτρεψα αυτό το lockdown. Οι χούμανς μου σταμάτησαν να φεύγουν αξημέρωτα από το σπίτι · σταμάτησαν να λείπουν όλη μέρα κι εγώ δεν χρειαζόταν πλέον να προσέχω τα ντουλάπια της κουζίνας μην τυχόν και ανοίξουν από μόνα τους και βγουν έξω τα μπισκότα ‒ ή προσπαθούσα να τα ανοίξω εγώ, δεν θυμάμαι ακριβώς, δεν έχει σημασία άλλωστε, έχει;
Τολμώ να πω πως μου άρεσε το lockdown περισσότερο και από πέρυσι, που πήγαμε διακοπές οι τρεις μας στο Πήλιο. Κατ’ αρχάς βρεθήκαμε να είμαστε ολημερίς στο σπίτι, παρέα.
Κατά δεύτερον, έχοντας γλιτώσει τόσο χρόνο χαμένο από το να πηγαινοέρχεται στη δουλειά, η χούμαν μου μεγάλωσε την πρωινή μου βόλτα. Και οι δύο έπαψαν να επιστρέφουν κουρασμένοι σπίτι και ‒πού το πάς αυτό;‒ έτρωγα λιχουδιές εκεί που δεν το περίμενα. Είχαν όρεξη για παιχνίδι, καθόμασταν από νωρίς στον καναπέ αγκαλιά και το καλύτερο…μαγείρευαν συχνά, πολύ συχνά.
Νομίζω, είδα «πιο Πετρετζίκη» από ποτέ εκείνες τις μέρες.
Και τώρα, σε αυτό το lockdown το δεύτερο, περιμένω πώς και πώς να δω τι θα φάμε! Ε, τι θα κάνουμε, εννοώ. Αλλά «δεν έχει άλλο φαΐ, φτάνει», μου είπε την Παρασκευή η χούμαν και μετά «έχεις γίνει σαν λουκουμάς με γούνα».
Δεν έχω ιδέα τι είναι ο λουκουμάς, αλλά αν μου μοιάζει, μπράβο του.
Lockdown χειμωνιάτικο – μπλιαχ!
Δεν έχω παράπονο, εγώ δεν περνάω άσχημα, αλλά βέβαια πάλι τους βλέπω να ξεφυσάνε και δεν μου αρέσει. Και τώρα πλέον η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν και τόση όρεξη για παιχνίδι. Καμιά φορά πάμε μεγάλες βόλτες, για να περπατάμε, που κάνει καλό, αλλά δεν μου αρέσει έτσι σκοτεινά και έρημα που είναι έξω. Βλέπεις, τώρα νυχτώνει νωρίς και αυτή η ερημιά με τρομάζει. Ειδικά όταν φυσάει, βάζω την ουρά στα σκέλια και ψάχνω να κάνω το πιπί να φύγουμε, να πάμε πάλι γρήγορα πίσω στο σπίτι.
Μακαρόνια σκέτα; Ας είναι.
Ο Berry το pitbull που μένει στην κάτω γειτονιά μού είπε πως οι δικοί του χούμανς έχασαν και οι δύο τις δουλειές τους και κρυφάκουσε που έλεγαν ότι αγχώνονται για το πώς θα αγοράζουν την τροφή του. Χαζοί! Λες και δεν ξέρουν ότι αυτός και μακαρόνια να τρώνε κάθε μέρα πάλι τόσο χαρούμενος θα είναι και μόνο που τους έχει σπίτι μαζί του.
Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτό το lockdown, δεν ξέρω αν θα μου ξαναδώσει μπουκιά παστίτσιο να φάω, δεν ξέρω για πόσο καιρό θα φοράνε οι χούμανς μας αυτές τις μάσκες, αλλά ξέρω πως όλοι εσείς, οι γουνεροί μου σύντροφοι που έχετε σπίτι, το ευχαριστηθήκατε όσο εγώ.
ΥΓ.1: Σκυλοσύντροφοι και γατομαχητές που είστε εκεί έξω αδέσποτοι και μοναχικοί, κάντε κουράγιο. Θα σας φροντίζουν οι πιο πιστοί και οι πιο γενναίοι χούμανς, όπως πάντα.
ΥΓ.2: Στη φωτό φόρεσα τη μάσκα επιτέλους. Νομίζω, είμαστε έτοιμοι για βόλτα.
Γράφει το Skylimoo
με τη βοήθεια της χούμαν του, Αμάντας Πατσοπούλου
