Απ’ ό,τι βλέπω στις ειδήσεις, γίνεται χαμός «εκεί έξω». Όλο και κάτι γίνεται και θα γεμίσει «ειδικούς φρουρούς» και πάσης φύσεως αστυνόμους η χώρα όλη.
Μέσα στα πανεπιστήμια, μέσα στους σταθμούς, σε όλες τις μεγάλες αλυσίδες καφέ ήδη και σε λίγο καιρό, λογικά, και μέσα στο ασανσέρ, για να μάθουνε επιτέλους ποιος «αφήνει» δύσοσμα αέρια, παγιδευμένα μέσα σε τόσο μικρό χώρο.
Η σκυλομάνα λέει συνέχεια μια παροιμία που δεν μπορώ να καταλάβω. Λέει πως «τώρα που βρήκανε παπά, θα θάψουνε πέντε-έξι».
Κάθομαι μέρες τώρα και μυρίζω όλο το τετράγωνο να βρω τον παπά αλλά και αυτά τα, μυστηριωδώς, θαμμένα πράγματα. Τελικά, μάταια παλεύω να ανιχνεύσω, αφού ο παπάς συμβολίζει τον κορονοϊό, μου εξήγησε, και τα «πέντε-έξι» είναι ό,τι έχει απομείνει στους χούμανς για να λένε πως είναι ελεύθεροι.
Τελικά, στην προχθεσινή σκυλοσυνέλευση του βουνού, εμείς οι σκύλοι καταλήξαμε πως οι χούμανς είναι τα πιο δεσποζόμενα ζώα από όλα. Θα στείλουμε ένα κλιμάκιο –τον Μάκη τον Ροντβάιλερ και την Μπιζέλω την Ντόπερμαν– να πάνε να το τρίψουνε στα μούτρα των Γάτων από βδομάδα, να πάψουν να κοροϊδεύουν τους σκυλοσυντρόφους πως είμαστε «μαλθακοί» και πως κάνουμε στους χούμανς όλα τα χατίρια.
Οι χούμανς είναι τα πιο πειθήνια ζώα και κάνουν ό,τι τους πούνε τα μικρά ψεύτικα χουμανάκια της τηλεόρασης.
Δεν ξέρω πού θα πάει όλο αυτό.
Νομίζω ότι μόλις περάσει λίγος ακόμα καιρός, θα ανακοινωθούν και τα νέα μέτρα και φαντάζομαι πως θα είναι με φωνή μέσα από τηλεοθόνη, μέσα στα σαλόνια των σπιτιών. Η φωνή θα μας μιλάει και θα ελέγχει εάν δίνουμε βάση σε όσα μας λέει.
Ας ελπίσουμε να μην είναι ώρα φαγητού, γιατί όταν κάτι μαγειρεύεται, σερβίρεται ή τρώγεται από άλλο έμβιο ον κοντά μου, εγώ δεν μπορώ να λειτουργήσω. Είμαι «προγραμματισμένος» να σταματάω τα πάντα –εκτός από το να ανασαίνω και να μασουλάω‒ όταν είναι για φαΐ.
Επίσης, δεν θα ανεχτώ από την κυβέρνηση να μου λέει «Μη, Dexter», ειδικά αν είναι κάθε φορά που θέλω να σκαρφαλώσω στον πάγκο της κουζίνας για να δω αν έχει ξεχασμένο κάνα μεζέ.
Θα πρέπει, αγαπητοί σκυλοαναγνώστες μου, να βρούμε έναν τρόπο να μη μάθουν οι χούμανς ότι σκεφτόμαστε τόσα και τόσα εμείς οι τετράποδοι. Κυρίως, πρέπει να μείνει κρυφό ότι κρατάω ημερολόγιο, εκ μέρους όλων μας, στο pet2u.gr
«Το έγκλημα της σκέψης δεν επιφέρει τον θάνατο: το έγκλημα της σκέψης είναι ο θάνατος». Κάπου το διάβασα αυτό, είτε στον δρόμο ή σε βιβλίο, αλλά νομίζω ότι συμβαίνει στη χουμανοσύνη ήδη.
Γι’ αυτό, σιγά σιγά, θα πρέπει να μιλάμε συνωμοτικά και κωδικοποιημένα. Θα ξεκινήσουμε αλλάζοντας όνομα στη βόλτα. Αντί για βόλτα, θα λέμε «τα κακά».
Σήμερα, που δεν βρέχει, στείλτε να πάμε «τα κακά».
ΥΓ.: Ναι, προφανώς έχω επηρεαστεί από το «1984» του Τζορτζ Όργουελ. Άλλη φορά δεν ξαναδιαβάζω βιβλίο με άδειο στομάχι.
